Tylko Ty 2 - rozdział 11

Moje słoneczka dziękuję za wszystkie komentarze. :D
Z okazji Walentynek życzę Wszystkiego najlepszego. :D

Rozdział sprawdzony przez Ay.

***

Upłynęły trzy dni, odkąd Ryu wyjechał. Zostawił tylko kilka słów: "Muszę odpocząć i poukładać sobie wszystko. Wyjeżdżam, na kilka dni". Z początku wnerwiło to Keia, ale teraz coraz bardziej tęsknił za swoim partnerem. Brakowało mu jego obecności, nawet, jak się nie odzywał, to był w domu. Do tego spanie samemu w wielkim łożu, które zawsze ogrzewane było przez Kazamę, okazało się trudne do zniesienia, a to już trwało dłużej niż trzy noce. Nie chodziło mu o seks, lecz o zwykłą czułość, wpatrzenie się w oczy mężczyźnie i zobaczenie, jak jego się uśmiechają, tuż zanim położyłby głowę na jego piersi. Złość na Ryu mu przeszła. Niech robi, co chce, nie musi wybaczać Isamu. Niech wróci i będzie z nim. Teraz siedzenie w pracy było dla niego torturą, bo wiedział, że kiedy wróci do domu, nie zastanie w nim Ryu. Nie miał pojęcia, gdzie on jest. Jeżeli zameldował się w jakimś hotelu, to płacił gotówką. Tak, sprawdził jego karty. Nie zostały użyte, a to jest wiadomość do niego, żeby zostawił go samego.

Westchnął i przetarł dłonią twarz. Przesunął wzrokiem po stosie dokumentów, jakie musiał wypełnić. Dbanie o interesy rodzinne należało do jego obowiązków. To wszystko, czym kierował, w sumie ojciec zajmował się interesami w Europie, było przyszłością całej jego rodziny. Nawet Shina, od kiedy rodzice stali się wspólnikami lata temu.

- Shin... - nagle wpadł na to, kto może zająć się działem informatycznym, ostatnio nie mogli znaleźć solidnego pracownika. Dlaczego o tym nie pomyślał? Mężczyzna szuka pracy. Przecież może pracować w czymś, co było też jego. On nie musi mieć wszystkiego na głowie, obwiniać bezpodstawnie Ryu za to, że nie obchodzi go rodzinne dziedzictwo. Przecież to on namówił go na te galerie. Tymczasem Shin był odpowiednią osobą do pracy na wielu stanowiskach. Zanim stała się sprawa z tym wykorzystaniem Shina przez tą kobietę, mężczyzna dobrze się wykształcił. Nie miał praktyki, ale da sobie radę. Już miał podnieść słuchawkę, aby do niego zadzwonić, kiedy stacjonarny telefon sam się odezwał. Podniósł czarną słuchawkę. – Halo?

= Mówi Yumiko, jestem sekretarką pana Kazamy.

- Tak, pamiętam cię. Jak szukasz Ryu...

= Wiem, że wyjechał i chyba wyłączył telefon, nie mogę się z nim skontaktować, to ważna sprawa.

- W czym mogę ci pomóc? – zapytał, drapiąc się po karku.

= Wyjeżdżając, pan Ryu przygotował dokumenty sprzedaży Karakoge, ale zapom...

- Co!? Jak to sprzedaży?! O czym ty mówisz? - wstał z fotela i gdyby nie kabel, wyszedłby z gabinetu, aby jak najszybciej znaleźć się w galerii.

= No, Ryu chce sprzedać wszystkie trzy galerie. Zaczął od Karakoge - była trochę zdenerwowana podniesionym głosem Tanaki.

- Co on, kurwa, wymyślił? Zaraz tam będę - rzucił słuchawką, zabrał marynarkę i wypadł z biura, potrącając po drodze swego asystenta.

***

- Chyba ci odbiło! - Sachi podniósł głos. - Mam iść po lekcje do tej twojej przyjaciółki?

Sej wzruszył ramionami.

- Co ci szkodzi? Ona nie może przyjechać, a mnie mama nie wypuści z domu. Jutro wracam do szkoły i chcę wszytko odpisać.

- Posłańca sobie znalazłeś?! - rozłożył ręce. Był wściekły, gdyż miał mieć wolny wieczór, a jego szef wyznaczył mu nowego klienta, od kiedy Eiji zrezygnował z usług agencji. Miał nadzieję, że klient nie okaże się jakimś starym zboczeńcem, uwielbiającym ostre sado-maso. Owszem, czasami lubił był wiązany, ale tylko przez kogoś, komu ufał. Nic poza tym. Zresztą, to było zaznaczone w jego, można powiedzieć, portfolio.

- Nie posłańca, tylko brata, który i tak ma mnie w dupie! Choć raz mógłby coś dla mnie zrobić - warknął Sejen. Nosiło go. Nie widział Daisuke od czasu ich spotkania z Miyo. Rozmawiali tylko przez telefon. - Obaj uwielbiamy kutasy - ściszył głos do szeptu.

- Milcz!

- Dlaczego? Sądzisz, że wierzę ci, że jesteś bi? Nie okłamiesz kogoś, kto wiele wie. Jesteś w pełni homo, tak jak ja. Nie interesują cię dziewczyny. Patrzysz na facetów łakomie, a na laski... tak samo, jak ja, obojętnie. Braciszku, nie okłamuj starego wyjadacza, bo mimo osiemnastu lat, wiele wiem.

- Spróbuj cokolwiek powiedzieć ojcu... - Sachi zrobił krok w jego stronę, jakby chciał go uderzyć.

- Mógłbym, przynajmniej ciebie też traktowałby jak ścierwo, ale nie jestem taki. Ty byś to zrobił, będąc na moim miejscu.

Sachi roześmiał się i pokręcił głową.

- Jesteś tego pewny? Nie jestem skurwysynem. To jakie zeszyty ona ma ci dać?

- Wszystko wie - Sejen skrzywił się, kiedy ból żebra dał o sobie znać. Nie było złamane, ale ubicie nadal sprawiało, że musiał uważać na każdy ruch. Na szczęście warga się zagoiła i reszta siniaków była już tylko śladowa. Maść i leki bardzo mu pomogły.

- Niczego więcej ode mnie nie oczekuj - rzucił słowami, opuszczający pokój, Sachi.

- Tak, jakbym miał prawo czegoś oczekiwać. Na pewno nie tego, że kiedyś postawisz się ojczulkowi - powiedział do siebie szatyn, biorąc do ręki zbawienną maść.

***

Nie był cholernym kurierem, żeby jeździć po czyichś domach z misją posłanniczą. Gdyby jego brat nie wyglądał, jak siedem nieszczęść, nie pojechałby do tej dziewczyny. Jego stary samochód, przecież nie pokaże rodzinie, że stać go na lepszy, wlókł się powoli. Niestety, o piętnastej, kiedy wszyscy wracali z pracy, nie było sposobu na ominięcie korków. Trzymając jedną ręką kierownicę, drugą sięgnął do kieszeni lekkiej kurtki, aby wyjąc z niej kartkę z adresem. Od razu dało się rozpoznać, że dzielnica była bogata. Nigdy nie interesował się przyjaciółką Sejena. Ot, była, widywał ją przelotnie.

Podjeżdżając pod bramę, zagapił się i byłby zderzył się z innym samochodem jadącym od drugiej strony. Nacisnął szybko na pedał hamulca, zatrzymując auto. Drugie zrobiło to samo i kierowca otworzył drzwi. Teraz pewnie dostanie mu się za nieostrożną jazdę. Sam wysiadł, rejestrując wzrokiem, że pojazdy stoją od siebie oddalone tylko o kilka centymetrów.

- Co ty tu robisz?

Znajomy głos sprawił, że w końcu podniósł głowę. Przed nim stał Eiji.

- Ja... co ty tu robisz?

- Tu mieszka mój brat i siostra - Eiji nie wierzył, że ten chłopak jest tutaj. Chyba Kei nie załatwił sobie prostytutki? W biały dzień, kiedy wszyscy byli w domu? I co, on oszalał, chce zniszczyć swój związek z Ryu? - A ty co tu robisz? Kto cię wynajął?

Sachi cofnął się o krok. Robił to, co robił, ale nie znaczy, że jest tylko dziwką. Ubodło go to, że Eiji, jego były już klient, najlepszy, jakiego miał, widzi w nim tylko kogoś takiego. Przecież miał też swoje życie. Miał rodzinę, znajomych, mógł iść wszędzie jako on, nie ktoś, kto sprzedaje swoje ciało.

- Tanaka. Nie skojarzyłem. Sądziłem, że to zwykła zbieżność nazwisk. Jesteś bratem tej dziewczyny Miyo?

- Nie mów, że to ona...

- Co ty myślisz, że cały czas jestem w pracy? Miyo i mój brat są przyjaciółmi. Sejen jest chory i przysłał mnie po zeszyty do niej. Gdybym wiedział... nie przyjechałbym.

- Jesteś bratem Sejena?

- No tak, teraz znasz moje nazwisko - zawsze podawał tylko swoje imię, a w agencji miał do niego jeszcze przyznany numer. On był „Sachi 19”.

- Wybacz, że posądziłem cię o to, że przyjechałeś tu pracować. Po prostu zawsze widywałem cię tylko... no wiesz.

- Jestem też zwykłym chłopakiem. I nie zdradź się, że wiesz, gdzie pracuję. Moja rodzina nic nie wie.

- Nie możesz tego rzucić? - zapytał Eiji, wystukując kod do bramy.

- Mogę. Na koniec umowy mam prawo zrezygnować i nie przedłużać jej.

- To to zrób. Jesteś fajnym chłopakiem. Znajdziesz pracę gdzie indziej.

- Chcę wyjechać. Rodzina nie jest bogata. Potrzebuję pieniędzy.

- Twoja decyzja. Wjedź za mną - Eiji wsiadł do swego auta.

Sachi zrobił to samo i już po chwili jechali alejką między drzewami, na końcu której wznosił się budynek.

***

Yumiko z niepokojem obserwowała czytającego umowę sprzedaży Keia. Jego oczy przesuwały się po tekście szybko, a twarz nabierała coraz więcej chłodu.

- I on kazał ci sprzedać to miejsce? - pokazał ręką wokół, kiedy skończył czytać. Był zły na Ryu, ale przede wszystkim siebie. Dopiero teraz w pełni dotarło do niego, jak mocno zranił swego partnera. Po jaką cholerę tamto powiedział?

- Przygotowałam potrzebne dokumenty, a ten to umowa sprzedaży. Pan Hayuata ma pierwszeństwo zakupu Karakoge. Dzięki dobrej ofercie ją kupi. Wystarczy, że wróci Ryu i...

- I to ta umowa jest przygotowana specjalnie dla niego?

- Tak. Potrzebowałam tylko kilku numerów dokumentów do uzupełnienia umowy. No, ale jak pan wie, nie mogłam się z nim skontaktować...

- Mogę dostać kawy? - przerwał jej Kei.

- Kawy? A tak, tak - liczyła, że tym razem doniesie napój w całości. Rano rozlała całą filiżankę, kiedy potknęła się o próg.

Kei usiadł za biurkiem swego kochanka i ponownie zajrzał do dokumentów. Ryu sprzeda galerie, ale po jego trupie. Już on mu powie, kiedy tylko mężczyzna wróci. A wróci i to szybko, bo zostawił mu już kilka bardzo ważnych wiadomości na poczcie głosowej: "Sprzedajesz Karakoge? A tylko spróbuj. Nie pozwalam!". W ten sposób wieczorem Kazama będzie w domu i zacznie krzyczeć, że nie jest jego niewolnikiem i może robić, co chce.

- Proszę - Yumiko postawiła przed nim filiżankę czarnego napoju, dumna z siebie, że nie wylała nawet kropli.

- Dziękuję. Długo przygotowywałaś tą umowę? – zapytał, nie patrząc na nią.

- Dzień, półtora, adwokat jeszcze ją sprawdził.

- To dobrze - wziął filiżankę do lewej ręki, papiery położył na szklanym blacie, a potem pięknie przechylił ozdobny kubeczek i ładnym strumieniem wylał jego zawartość na umowę sprzedaży.

- Co pan robi?! - kobieta rzuciła się na ratunek kartkom. Wszystko będzie musiała robić od nowa.

- To, co trzeba - wstał. - Nowa umowa niech zajmie ci trochę dłużej, a może nie będziesz musiała tego robić.

- Ale... - wskazała na mokry papier.

- Wypadki chodzą po ludziach - ma czas nawet, jakby Ryu dziś nie wrócił. Pocieszył dziewczynę, klepiąc ją po ramieniu i skierował do wyjścia ze zwycięskim uśmiechem na twarzy, licząc, że nie przerobi on się na ten przegrany.

***

W salonie Miyo podała Sachiemu zeszyty.

- Na pewno nie zostaniesz?

- Na pewno. Sejen czeka na to - wskazał na zeszyty.

- A skąd znasz mojego brata? - zapytała.

- Eee...

- Leczyłem jego kolegę - wtrącił siedzący obok nich Eiji. Czekał na Shina. Wolał powiedzieć, że kolegę, na wszelki wypadek, jakby Sachi nigdy nie był w szpitalu.

- Aaa. Mało chyba bywasz w domu, gdyż za każdym razem, jak tam jestem, to ciebie nie ma - zagadywała dziewczyna.

- Mam dużo pracy. Dziś zaczął się rok akademicki, trzeba się uczyć. Pójdę już.

- Na pewno się niczego nie napijesz? - Sachi jej się podobał. Chętnie by z nim dłużej pobyła.

- Naprawdę muszę uciekać - ta dziewczyna dziwnie na niego patrzyła i okręcała pasmo włosów wokół swego palca. Uwodziła go? Popatrzył bezradnie na lekarza.

Eiji prawie roześmiał się, widząc ten proszący wzrok.

- Miyo, przecież on mówił, że jest zajęty. Nie może zostać. Wypuść go - powiedział Tanaka.

- No ok. Mam nadzieję, że jeszcze się spotkamy - uśmiechnęła się słodko. Kurcze, chyba nie umiała podrywać albo się nikomu nie podobała, bo wciąż nie miała chłopaka. Zawsze wolała starszych, bo ci z klasy to były dzieciuchy, poza Sejenem oczywiście, ale to był jej przyjaciel i nie była obiektywna.

Telefon Sachiego obudził ją z jej myśli. Może on ma dziewczynę, a ona się ośmiesza?

Chłopak odebrał. Ten telefon musiał.

- Słucham.

= Spotkanie o dwudziestej pierwszej zostało potwierdzone - usłyszał głos swego alfonsa. - Zostałeś wynajęty na całą noc.

- Mógłbym wiedzieć, kto to jest?

Eiji doskonale rozumiał, z kim i o czym rozmawia Sachi. Kątem oka zaobserwował ruch przy drzwiach. I wtedy przypomniał sobie, że Shin i Sachi już się spotkali. Może płaczący wtedy Shin nie pamięta chłopaka, ale jak się myli, to wyda go przed Miyo, a ona powie Sejenowi i... Zerwał się z fotela i zanim jego blondynek wszedł do salonu, on już ciągnął go do kuchni, mówiąc, jak bardzo jest głodny.

- Dobrze. Do widzenia - Sachi rozłączył się. Całe Szczęście, że facet, z którym miał się spotkać, był młody. Cała noc u pięćdziesięciolatka nie wróżyłaby dobrze, pamiętając tego ostatniego faceta. Tacy mężczyźni, co prawda bogaci, bo tylko takich było na niego stać, rzadko kiedy byli przystojni. Częściej mieli duże brzuszki i łyse głowy, a w łóżku byli do niczego. Co nie znaczy, że młodzi byli super.

- Dziewczyna? - zapytała ciekawska Miyo.

- Słucham?

- Dzwoniła dziewczyna?

- Znajomy. To cześć - pragnął od niej uciec.

- Odprowadzę cię do drzwi - zaproponowała.

- Dziękuję.

Będąc już w domu, dał zeszyty bratu i powiedział:

- Powiedz tej swojej przyjaciółce, o ile umie dotrzymywać sekretów, że jestem homo.

- Dlaczego?

- Podrywała mnie - opadł na łóżko. Musi się trochę przespać, potem dokładnie wymyć i jechać do domu tego faceta.

- Haha. Wiedziałem, że jej się podobasz. Oczka jej się świeciły zawsze, kiedy ciebie widziała - śmiał się. Co tam ból żebra. - Powiem jej i spoko, ona tajemnic dotrzymuje. Będzie rozczarowana, ale i ucieszona, kolejny gej w jej życiu do kolekcji.

- Taka z niej miłośniczka ciot?

- Przyjaciółka - położył zeszyty na biurku. Pora zabrać się za spisywanie lekcji. Nienawidził mieć zaległości. - A ty będziesz spał? – zapytał, widząc, że brat zasypia.

- Mam dziś nockę. I nie pytaj, gdzie pracuję – dodał, wiedząc, że ten zaraz o to spyta.

Sejen przewrócił oczami i zajął się swoją pracą.

***

- To co zjesz? - zapytał zaskoczony nienaturalnym zachowaniem swego kochanka, Shin.

- Nic. Muszę ci o czymś powiedzieć. Ale przejdźmy się do ogrodu. Tutaj ściany mają uszy - zaproponował Eiji.

- W postaci Miyo?

- Aha.

Shin wziął go za rękę i zaprowadził do ogrodu. Po uderzeniu chłodu pożałował, że nie wziął wierzchniego okrycia.

- Zimno. Mimo to pójdziemy na plażę.

Eiji przytulił go do siebie i razem przeszli spory kawałek od domu. Plaża, na której tak często w dawnych czasach przebywał Ryu, teraz była rzadko odwiedzana. Ten mały skrawek piasku otoczony wodą i skałami był świadkiem wielu życiowych rozterek. Także i rozterek Shina w ostatnim czasie.

- To o czym chciałeś porozmawiać? - zapytał, kiedy zatrzymali się i wpatrzyli w fale rozbijające się na skałach.

- Dziś po raz kolejny przekonałem się, jaki świat jest mały. Do Miyo przyszedł pewien chłopak, Sachi.

- Ma chłopaka? - Shin podniósł brwi do góry.

- Nie, to inny chłopak. Przyszedł po zeszyty dla Sejena.

- Aha, jej przyjaciela. Często tutaj jest - przysunął się bliżej mężczyzny. Biło od niego ciepło.

- Tak, Sejen jest chory... zresztą nieważne. Tu chodzi o Sachiego. Dzisiaj dowiedziałem się, że brat Sejena i ten chłopak z agencji to ta sama osoba.

- Jak to? - Shin spojrzał mu w oczy. Musiał przy tym unieść głowę do góry. Cokolwiek by nie robił, i tak był niższy od Eijiego.

- Wyciągnąłem cię z kuchni, abyś nie wydał go przed Miyo, o ile byś go pamiętał.

- Nie rozumiem, dlaczego mam pamiętać jakąś prostytutkę, z którą nie miałem do czynienia?

- Pamiętasz chłopaka ze skwerku, który zainteresował się tym, dlaczego płaczesz?

- No.

- To właśnie Sachi. On ukrywa swoją profesję przed rodziną - pogładził go po plecach.

- A gdyby mi się nagle wyrwało... rozumiem. Miyo od razu poleciałaby do Sejena.

- On jest naprawdę spoko. Powiedziałem mu, żeby zrezygnował z tego, co robi.

- Mam się czuć o niego zazdrosny? - położył mu dłoń na policzku, który lekko pokryty był jednodniowym zarostem. Aż go ciarki przyjemności po plecach przeszły, kiedy to poczuł.

- Wiesz przecież, że ja mu płaciłem i nie...

- Nie muszę się czuć zagrożony. Nie będę, o ile mnie teraz pocałujesz - rozchylił usta.

Eiji nie czekał długo na odpowiedzenie na zaproszenie. Pochylił się i wessał w niego niczym pijawka. Pocałunek był gwałtowny, pełen pożądania, przepełniony obietnicami. Obietnicami miłości, opieki i oddania. Pokazał, że jego serce należy tylko do blondyna, a po trzyletniej przerwie i ciało.

- Och, nawet nie wiesz, jak bardzo cię teraz pragnę, Eiji - szepnął w jego usta.

- Wiem. Gdyby było lato i nie tak zimno, wziąłbym cię tutaj - sam czuł już chłód powietrza mimo gorącej atmosfery między nimi.

- Zostań na noc.

- Nie mógłbym nie przyjąć tej propozycji - wymruczał Eiji i ponownie zatracił się w pocałunku.

***

Haru rzucił okiem na zegarek. Naohiro miał być tu godzinę temu, a tymczasem on siedział sam jak głupek w wynajętej sali restauracyjnej. Mężczyzna zadzwonił rano do niego i poinformował, że przyjeżdża i chce się z nim koniecznie spotkać. Od czasu tamtej nocy, podczas której zdradził Katsu, widzieli się tylko dwa razy. Wbrew sobie powrócił myślami do Yamady. Wiedział, że bardzo go skrzywdził. Zdawał sobie sprawę ze wszystkiego, co mu zrobił. Przez tyle lat dawał młodemu mężczyźnie bezpieczeństwo, a w ciągu tak krótkiego czasu wszystko zniszczył. Wciąż wracał myślami do ich ostatniego spotkania. Przycisnął rękę do piersi i przez cienką koszulę wyczuł wisiorek, jaki oddał mu Katsumi. Ten sam, którym tak wiele mu obiecywał. Był on niczym obrączka na palcu. Teraz Katsu go nie chciał, a on jakoś nie umiał go wyrzucić. Coś go przed tym krokiem powstrzymywało.

Drzwi do sali otworzyły się i wszedł przez nie mężczyzna w czarnych, eleganckich spodniach, białej koszuli rozpiętej do połowy torsu i z zaczesanymi gładko włosami. Jego wąskie biodra poruszały się z każdym krokiem, jaki przybliżał go do Haru.

- Naohiro - Nakamura podniósł się z krzesła i zbliżył do mężczyzny. - Spóźniłeś się.

- Tylko godzinkę. Wiedziałem, że będziesz czekał - cmoknął go szybko w usta.

- Taki pewny? - nalał do kieliszków białego wina, które cały czas powoli wypijał, czekając na gościa.

- Bardzo. Widzę, jak na ciebie działam - usiadł przy stoliku. - To co zjemy? Przygotowałeś coś specjalnego?

- Sam wybierzesz - Haru przyłączył się do niego. - Trudno dorównać twojemu gustowi w kwestii jedzenia.

- Nie tylko w tej kwestii jestem wybredny - wyciągnął rękę i dotknął dłoni Haru. - Na przykład nie każdy mężczyzna jest w stanie dorównać mojemu ideałowi.

- A ja jestem w stanie? - chwycił go za dłoń. Była taka inna od dłoni Katsu. Mniej delikatna, większa.

- Jesteś. Zawołasz kelnera?

Haru skinął głową i nacisnął znajdujący się na ścianie dzwonek. W ten sposób dawano gościom prywatność i bez wezwania nawet mucha nie wchodziła do tej sali.

Naohiro złapał za nóżkę kieliszka i podniósł go do góry. Przyjrzał się uważnie płynowi w środku, po czym powąchał, a na końcu skosztował.

- Dobre. Ma doskonały bukiet - powiedział.

- Jedno z najlepszych, jakie mają.

- Pochlebiasz mi - śmiać mu się chciało. Nie musiał się starać, a Haru wpadał w jego sidła. Wystarczyło tylko wtedy w Jokohamie wspomnieć, jak bardzo żałuje tego, że od niego odszedł. Jak wciąż za nim tęsknił i pragnie, a w Nakamurze odżyły wspomnienia. Nie planował, że wylądują wtedy w łóżku, ale nie mógł nie skorzystać. Haru był doskonałym i wyrafinowanym kochankiem. Bogatym kochankiem. A on pilnie potrzebował pieniędzy na ratowanie swojego biznesu, który upadał poprzez jego miłość do hazardu.

- Cieszy mnie to - odpowiedział Haru, nie mając pojęcia, jakie myśli krążą po głowie siedzącego naprzeciwko mężczyzny.

- Pokażesz mi później, jak bardzo cię to cieszy - puścił mu oczko w chwili, kiedy do sali wszedł kelner.

- Z przyjemnością.

***

Bez problemu odnalazł pokój w hotelu, w którym miał spotkanie z klientem. Bardzo rzadko zdarzało się, że odwiedzał klientów w ich domach. Podniósł rękę, zapukał. Po kilku sekundach drzwi się uchyliły. Ukazała się w nich młoda kobieta w stroju pokojówki. Uśmiechnęła się do niego zalotnie i wyszła, zostawiając drzwi otwarte. Teraz to zgłupiał. Nie wiedział, czy ma wejść czy ponownie zapukać w otwarte wrota.

- Wejdź - odezwał się głos z głębi pokoju.

Przekroczył próg. Przy dużym widokowym oknie stał półnagi mężczyzna. Niestety, jak na złość odwrócony do Sachiego plecami.

- Zamknij drzwi - głos mężczyzny wibrował w pomieszczeniu.

Dopiero kiedy usłyszał kliknięcie zamka, odwrócił się do chłopaka. Sachiemu oczy zabłysły na jego widok. Długie, ciemne włosy, nie można ich było nazwać czarnymi, ponieważ w świetle lamp wyglądały na o wiele jaśniejsze, spięte z tyłu głowy, odsłaniały piękną twarz. Tylko nieliczne kosmyki wydostały się spod wsuwek, zapewne był to efekt zamierzony, subtelnie poruszały się z każdym ruchem ich właściciela. Wspaniale wykrojone usta, umięśnione ciało, piękne oczy i ten głos, od którego z miejsca się szczytowało, sprawiło, że Sachi wstrzymał oddech. Takiego klienta jeszcze nie miał. Co prawda, jeszcze nie wiedział, na co mężczyznę stać w łóżku, ale to przecież on miał zaspokoić swego klienta, a nie na odwrót. Przełknął ślinę i podszedł do tego chodzącego na nogach orgazmu.

- Witam. Jestem Sachi.

- Zdążyłem się domyślić. Michio - wyciągnął do niego rękę i przesunął po włosach chłopaka. - Muszę przyznać, że wyglądasz o wiele lepiej niż na zdjęciach. Myślę, że spędzimy tę noc dość... - zawiesił sugestywnie głos - ... ciekawie.

- Też mi się tak wydaje - przysunął się do niego. Poczuł delikatny zapach perfum. Położył mu rękę na piersi, a po chwili sunął nią w kierunku szyi. Nie będzie tracił czasu, już pragnął paść na kolana i possać członka takiego faceta. - Czego pragniesz?

Michio zaśmiał się.

- Przystępujesz od razu do rzeczy, to mi się bardzo podoba - sięgnął do jego koszuli i zaczął rozpinać guzik za guzikiem. - Obejrzyjmy twoje ciało - zsunął mu koszulę z ramion. Tors chłopaka był taki, jakie lubił gładki, szczupły, ale niepozbawiony mięśni. Nie lubił chuderlaków, którym wystawały spod skóry żebra.

- Widzę, że jesteś zadowolony. To może ja sprawdzę, co masz tutaj - Sachi położył dłoń na jego kroczu. Od razu zarejestrował, że mężczyzna był już twardy - Widzę, że on bardzo się cieszy na mój widok.

- I na świadomość tego, że znajdzie się w twoich słodkich usteczkach - zaznaczył ich kontur kciukiem. - A potem - chwycił go rękoma za pośladki - wsunie się między nie i zrobi ci dobrze.

Pod Sachim ugięły się nogi. Och, uwielbiał pewnych siebie mężczyzn, biorących to, co chcą.

- Moja szparka zrobi dobrze jemu. Na samą myśl już robi się chętna - szepnął uwodzicielsko do ucha Michio. Uch, już mógłby rozłożyć przed nim nogi. Musiał jednak zająć się wpierw nim. Zaczął rozpinać mu rozporek, w międzyczasie całował go po szyi i ocierał się swoją klatką piersiową o jego. Michio chyba nie miał nic przeciw, gdyż mocniej zacisnął dłonie na jego półkulach. Niektórzy klienci chcą tylko jednego, włożyć, spuścić się i zapłacić. Nigdy mu to nie przeszkadzało, ale jakby ten mężczyzna chciał tylko tego, odczułby rozczarowanie. Pragnął się z nim dłużej zabawić, w końcu przed nimi cała noc.

- Rozbierz się. Chcę cię widzieć nagiego.

- Powiedz, dlaczego taki mężczyzna, jak ty, - zaczął Sachi - wynajmuje sobie dziwkę.

- Przeprowadziłem się tutaj tydzień temu. Wkrótce czeka mnie ważna praca. Jestem sam. Chcę się zabawić, rozluźnić i trafiłem na ogłoszenie twojej agencji.

- To ze mną na pewno się rozluźnisz - opuścił spodnie, pod którymi nie miał bielizny. Jego członek, na wpół twardy, odznaczał się wśród kępki krótkich, ciemnych włosków.

Michio spodobało się, że chłopak nie jest wygolony, od brzucha w dół prowadziło pasmo włosów, i że ma wąskie biodra.

Sachi wsunął mu rękę w spodnie i przez bieliznę złapał członek. Poruszył ręką sugestywnie, jakby już zaczął mu obciągać.

- Co zrobimy z tym fantem? - oblizał usta.

- Uklękniesz, uwolnisz go z tych krępujących ubrań i wprowadzisz w ruch swój języczek - szepnął Michio.

Amori bez skrępowania opadł przed nim na kolana i pozbył się jego spodni. Przez bieliznę polizał tą cudowną twardość. Och, w życiu nie chciałby być hetero. Za bardzo kochał kutasy.

- Dobry chłopak - pogłaskał go po głowie.

- Będzie jeszcze lepszy - potarł policzkiem o wybrzuszenie, a potem sięgnął ręką i wyjął grubego, o przeciętnej wielkości, penisa. Wiedział, że musi użyć prezerwatywy, ale tak bardzo kusiło go skosztowanie soków jakie wydzielał członek tego faceta. Nigdy tak bardzo tego nie pragnął, jak teraz.

- Proszę.

Usłyszał nad sobą. Zerknął do góry ze zdziwieniem. Klienci go nie proszą, aby im possał, żądają tego. Ale ten był inny. A jego penis tak soczyście wyglądał. Czerwona główka tylko czekała, żeby ją polizać.

- Proszę.

Będzie się jutro zastanawiał, co zrobił. W sumie wszyscy klienci mieli robione badania...

- Proszę.

Sachi wysunął język i zlizał z czubka przeźroczysty, nawilżający płyn. Ciężkie westchnienie mężczyzny tylko sprowokowało go do dania rozkoszy jemu i temu kutasowi. Przesunął dłonią w dół i w górę trzonu, słuchając kolejnych westchnień i z lubością przyglądając się Michio. Mężczyzna patrzył na niego, powieki przymykając do połowy. Sachi w końcu postanowił dać mu to, na co tamten czekał. Nie spuszczając z niego oczu, językiem zarysował kółeczko wokół główki. Pokierował go w stronę wędzidełka i kilka razy trącił je drażniąco, aby zaraz całą płaską powierzchnią polizać to miejsce. Michio odrzucił głowę na kark, delektując się tym. Usta Sachigo zassały się delikatnie na czubku penisa, a potem, pozostawiając język w ruchu, objęły członek i wsysały go coraz głębiej.

- O tak - jęknął Michio, a chłopakowi się to coraz bardziej podobało. - Possij go. Mocno. - poruszył biodrami. Wczepił palce w jego włosy, ale nie naciskał jego głowy.

Sachi zrobił to, o co został poproszony. Ssał i lizał członek. Masował jądra. Westchnienia mężczyzny były muzyką dla jego uszu. Zapach mężczyzny go urzekał. Złapał w dłoń swój stojący penis i poruszył ręką.

- O, rób tak. Chcę widzieć, jak robisz sobie dobrze.

Nagle Michio podciągnął go do góry.

- Usiądź na brzegu łóżka i rozsuń nogi - mówił podniecony klient. - O tak. Właśnie tak. Chcę widzieć, jak dochodzisz w swojej dłoni, jak się dotykasz, pieścisz - przysunął sobie krzesło i usiadł na nim. Jego członek dumnie się prezentował przy lekko uchylonych nogach. Chciał go przelecieć, ale widok, jak chłopak sobie obciąga, cholernie go rozpalił. Lubił patrzeć. Wbije się w niego później. - Chcę widzieć, jak dochodzisz, robiąc samemu sobie dobrze.

Sachi nie był skrępowany tym, co musiał zrobić. Dla niego nawet mógłby się wypieprzyć wibratorem. Siedząc na pościeli, oparł stopy mocno na podłodze i rozsunął nogi w taki sposób, że jego odbyt był dobrze widoczny. Sięgnął po leżącą obok oliwkę i wylał sobie kilka kropel na dłoń. Załapał mocno swojego penisa i zaczął pieścić. Robił to najpierw powoli, sprawiając, że Michio sam zaczął się dotykać, a potem przyspieszył ruch ręki. Chciał mu dać jeszcze lepsze widowisko. Nabrał więcej żelu i drugą dłonią pomasował swoje jądra, zostawiając na nich mokry ślad, a potem sięgnął do odbytu i od razu wsunął w siebie dwa nawilżone palce. Kiedy skończy, będzie gotowy, aby nabić się na członek mężczyzny.

Michio wstrzymał oddech. Pot zrosił jego skórę, kiedy patrzył na tego chłopaka, który nie dość, że "maltretował" swego kutasa, to jeszcze tak sięgnął ręką, że sam siebie pieprzył palcami.

Sachi jęczał, wzdychał. Uwielbiał to robić. Zawsze masturbował się pod prysznicem wsuwając w siebie chociażby jeden palec. Uwielbiał czuć coś w sobie i nie mógł się doczekać, aż jego palce zamienią się na coś o wiele większego. Przymknął oczy, cały czerwony na twarzy. Wyobraził sobie tego faceta w sobie, jak dobrze mu robił. Jego ręka przyspieszyła, a palce musnęły prostatę, doprowadzając go na sam szczyt. Krzyknął głośno i, cały dygocząc, doszedł, zalewając spermą swą dłoń, brzuch, pierś, a nawet kilka kropel dosięgło jego twarzy. Oddychał ciężko i popatrzył na Michio. Wysunął palce, wziął żel i na miękkich nogach podszedł do mężczyzny.

- Mogę się umyć lub mogę się od razu na niego nabić - szepnął.

- Ja cię umyję - Micho złapał go za ręce i pociągnął na swoje kolana. Pochylił się i zlizał nasienie chłopaka z jego twarzy i szyi. - Na razie wystarczy. Jak twoja szpareczka, gotowa? - sięgnął między jego pośladki i nacisnął kilka razy pomarszczone ciało, które otworzyło się i zamknęło na to odczucie.

- Gotowa i czeka - otworzył butelkę żelu i wylał na jego członek. Chciał już go mieć w sobie. Mimo przeżytego orgazmu jego ciało nie zostało do końca zaspokojone. Chciał się pieprzyć. Od dawna nie czuł tak mocno tego pragnienia.

- To się na niego nabij - Michio poprawił się na krześle. Chwycił chłopaka za biodra.

Sachi przytrzymał jego penisa, a po chwili brał go w siebie, od razu całego. Zaczął się na nim poruszać. Na krześle jeszcze tego nie robił. Miał nadzieję, że jest solidne po tym, jak podskakiwał na tym wspaniale wypełniającym go kutasie, opierając solidnie stopy na podłodze. Wzdychał, jęczał, a jego członek ponownie zaczął twardnieć, nie chcąc pozostać poza tym, co robili dwaj wczepieni w siebie mężczyźni.

Michio całował i ssał szyję Sachiego. Dotykał jego twardych sutków, szczypał je, ciągnął. Sprawiał, że Sachi odlatywał w świat ekstazy, samemu ciągnąc go tam tymi ruchami bioder. Chwycił mocno biodra chłopaka, unieruchamiając je i zaczął podrzucać swoimi, mocno się w niego wbijając.

- O, tak mi rób - jęczał Sachi. - Rób mi dobrze.

- Dobrze ci, czy tylko mówisz to, bo to twoja praca? - chociaż sądząc po jego reakcjach i sztywnym penisie chłopaka, wiedział, że nie udawał.

- Twój kutas robi mi dobrze. Nie sposób udawać... mmmmnnnn... ach.

- Złap się mocno mojej szyi.

Sachi posłuchał i już po chwili był niesiony w stronę łóżka z żalem stwierdzając, że bez tego penisa czuje się pusty w środku. Mężczyzna rzucił go na skraj łóżka i, samemu stojąc na dywanie, z powrotem wszedł w niego. Tym razem mocniej. Nie oszczędzał go i bardzo mu się to podobało. Rozsunął uda jeszcze szerzej, chwytając się pod kolanami, trzymał nogi wysoko, dając mu do siebie pełny dostęp. Po kilku mocnych pchnięciach poczuł, jak penis w środku pulsuje i wyrzuca z siebie gorącą spermę. Wtedy zaczął myśleć. Prezerwatywa, zapomniał o niej. Popełnił wielki błąd, ale na pewno wszystko będzie dobrze. Teraz tylko czuł, że Micho nie przestaje się w nim poruszać. Do tego to dziwne, mokre uczucie w środku. Po raz pierwszy miał w sobie nasienie. Nawet, jak był ze zwykłym chłopakiem, nigdy nie pozwalał mu dojść w sobie. Niepokój szybko odszedł, kiedy Micho zaczął mu obciągać ręką i doprowadził do silnego orgazmu. Kiedy dochodził, patrzył głęboko w oczy temu mężczyźnie, co wzmocniło wszelkie odczucia. Mógłby się w tych oczach zakochać i w tym jedwabnym głosie szepczącym perwersyjnie:

- Tej nocy spuścisz się jeszcze wiele razy w moich rękach.

Opadł na pościel, wykończony.

- Zapomnieliśmy o kondomie - Sachi ledwie słyszał swój głos.

- Spokojnie. Naprawdę jestem zdrowy. Nie jestem zboczeńcem zarażającym innych. Zresztą, chyba by ich zabrakło, bo wciąż mam na ciebie ochotę - wysunął się z niego i pochylił.

Sachi prawie pisnął, kiedy Michio zaczął mu obmywać językiem ze spermy brzuch. A potem jego mięknący członek zniknął w ustach mężczyzny.

O tak, przed nimi długa noc. Noc, podczas której wiedział, że chce, aby ten klient wziął go sobie na własność.

Klient Sachiego

 Naohiro